Rozdział 12

                                                           *Angela*


       Nastała środa. Od samego rana miałam zły humor. Zaczęło się tym, że zapomniałam zrobić śniadanie a Marcie nie chciało się wstać, więc musiałam ruszać do kuchni od razu po przebudzeniu. Byłam już naprawde spóźniona. Dochodziła dwunasta. Zdążyłam tylko wstawić wode na herbate i zrobić kilka kanapek bo po chwili w pomieszczeniu znaleźli się wszyscy.
- Przepraszam, że nie wstałam ale Przemek nie chciał mnie póścić! - powiedziała.
- Teraz wszystko zwalasz na mnie! - dodał chłopak.
Oboje zrobili skrzywione miny. Nie mogłam tego znieść.
- Dobra, nie dyskutujcie już, tylko siadajcie bo herbata ostygnie! - zarządziłam.
      Po moich słowach wszyscy usiedli do stołu jakby byli w szkole! Troche mnie to zdziwiło.
Nie byłam zła tak strasznie na Marte ale przyjęłam jej przeprosiny.
- To co dzisiaj robimy? - spytał Tomek.
- Sama nie wiem... - odparłam.
- To może jakiś spacer?
- Tak.. I będzie tak jak ostatnio. Zacznie padać deszcz i ledwo ujdziemy z życie wraz z Martą! - powiedziałam troche sarkastycznie.
- Dzisiaj nie wygląda jakby miało padać - wtrącił się Przemek.
- Wtedy też nie wyglądało! - dodała do tego Marta, uśmiechając się do mnie.
- No prosimy.....
Po długich namowach odpowiedziałyśmy równocześnie:
- No dobra pójdziemy - po tych słowach ucieszyli się - tylko jakby się coś działo to wy lecicie do domu a nas zostawiacie.
- Chyba sobie żartujecie.. - zakpili sobie z naszych słów - nawet za największe pieniądze byśmy was nie oddali. Prawda Przemek?
- No baaaa... Nigdy w życiu. Tak jak mówi Tomek - poparł chłopaka. Po czym podeszli do nas przytulili i pocałowali. Co dziwne w jednym czasie odrywając się od nas, jakby byli w zmowie.
- No to dalej za 10 minut wyruszamy - oznajmili - no dalej!! - pognali nas.
- No już, już idziemy.

                                                              *Przemek* 


         Minęło dokładnie 10 minut, kiedy w przedpokoju znalazły się przygotowane do podróży dziewczyny.
- Gotowe!! - wykrzyknęły.
- No to możemy iść!! - powiedziałem.
        Wraz z Tomkiem prowadziliśmy naszą podróż. Gdyż już tam kiedyś byliśmy na wakacjach. Oczywiście każdy osobno. Ścieżka była wąska. Więc musieliśmy iść po kolei.
W pewnym momencie stanąłem.
- Coś się stało? - pytali wszyscy chórem.
- Nie nic - nie była to szczera odpowiedż - cicho!! - zarządziłem, gdyż zauważyłem dzika stojącego obok drzewa.
- Co się dzieje? - spytała przerażona Marta.
- Spokojnie kochanie. Tylko się nie bójcie. Teraz mówie to do wszystkich.
- Auuu!! - powiedziała niemal szeptem Angela.
- Co się stało? - znowu padło pytanie lecz tym razem powiedział je Tomek, chwytając dziewczynę za rękę.
- Chyba coś mnie ugryzło w nogę - powiedziała po czym spojrzała w dół. Przeraziła się! Zobaczyła krew spływającą jej po nodze.
- Tylko nie panikuj!! - oznajmił Tomek. Od razu schylając się ku jej nodze, wyciągając ze swojego plecaka apteczke i opatrując.
- Boli? - spytał.
- Tak! - odparła.
- To oddychaj głęboko i chwyć się mojego barku. Jak będzie mocno boleć to zciskaj mocno! - dodał.
Po kilku minutach noge miała owiniętą bandażem. Jednak po kilku sekuntach usłyszałem krzyk:
- Auu!!!


------------------------------------------------------------------------------------------------
 No to jestem. W końcu!! Wiem, że nie którzy mogą mieć pretensje do mnie za to, że mnie nie było tak długo, ale cóż koniec roku szkolnego i ostatnie spawdziany, wiecie o co chodzi. Teraz postaram się dodawać szybciej.  Pozdrawiam!!