Rozdział 5

                                                                 *Angela*

Obudziłam się i spostrzegłam, że stoimy w miejscu. A na dodatek nikogo nie było w samochodzie.
- Nie mogliście mnie obudzić? - spytałam wychodząc z samochodu. Z resztą drzwi otworzył mi Tomek co mnie trochę zdziwiło.
- Nie tak słodko spałaś - usłyszałam od chłopaków.
Staliśmy przy nie wielkim lasku około piętnastu minut i ruszyliśmy w dalszą podróż. Po godzinie podróży zapytałam:
- Daleko jeszcze??
-Jeszcze trochę - powiedział Przemek.
- A konkretnie ile? - ponowiłam pytanie.
- Jeszcze jakieś kilkanaście kilometrów.
- Czyli ile godzin jazdy.
- Nie wiem nie jestem kalkulatorem!
Wszyscy zaczęli się śmiać. I właśnie w takich pytaniach spędziliśmy ostatnie kilkanaście kilometrów jazdy.
Dojechaliśmy. Wreszcie!! Wyszłam z samochodu i spojrzałam w stronę morza. Zbliżał się wieczór. Słońce chowało się za morzem.
 - Pięknie! - wykrztusiłam.
 - Święta prawda - powiedział Przemek przytulając od tyłu Martę.
- Prześlicznie - powiedziała Marta jeszcze mocniej wtulając się w chłopaka.

Patrzeliśmy tak przez jakiś czas. W końcu ocknęliśmy się i wnieśliśmy nasze rzeczy to domku.
- Musimy was o czymś po informować... - zaczął Przemek.
- Są tylko dwa pokoje, więc wypada na to, że wy macie pokój razem - powiedziała robiąc krzywą minę Marta.
 - A nie możemy zrobić tak, że dziewczyny w jednym pokoju a chłopacy w drugim? - spytałam.
- Tak byłoby lepiej! - poparł mnie Tomek.
 - Nie, ja chce spać z moją księżniczką - oznajmił Przemek biorąc Martę na ręce i niosąc do pokoju.
Nie mamy opcji musimy spać w jednym pokoju, chyba, że....Mam pomysł.

                                                            *Tomek*

Wszedłem do ,,naszego" pokoju i się trochę zdziwiłem. Nie było Angeli. Miałem zamiar jej poszukać. Uchyliłem tylko drzwi i spostrzegłem śpiącą dziewczynę na kanapie przykrytą kocem, przyniesioną z pokoju. Spojrzałem na nią i aż łza pociekła mi z oczu. Jaka ona śliczna.. Szkoda tylko że nie moja. Nie pozwolę by spała na kanapie. Wziąłem ją na ręce i zaniosłem do pokoju. Przykryłem ciepłym kocem i podszedłem do salonu. Postanowiłem, że to ja będę tu spał a nie ona.
- Tomek? - usłyszałem głos dochodzący z kuchni. Był to Przemek.
- Co ty tu robisz o tej porze? - spytałem podchodząc do niego i siadając na krześle.
- Usłyszałem, że ktoś chodzi więc postanowiłem, że dotrzymam mu towarzystwa - odpowiedział.
- A tak naprawdę?
- Tak naprawdę to Marta coś usłyszała i kazała mi sprawdzić co to a raczej kto to.
- Dobrze wiedzieć. A teraz idź już spać. Ja sobie poradzę.
Jak powiedziałem tak zrobił. Ja po chwili położyłem się na kanapę i usnąłem.



----------------------------------------------------------------------------------------------------
Heej wszystkim. Wiem, miałam dodać wczoraj ale nie miałam czasu. Musiałam zrobić makietę do szkoły. Ale dziś jestem!! :D Jeśli czytasz daj komentarz ( chciałabym w ten sposób sprawdzić ile osób to czyta). Przepraszam za błędy.